Rok 2019 to przede wszystkim okres znacznych zmian w podatkach dochodowych. Zmierzają one do uszczelnienia systemu podatkowego i dotkną przede wszystkim przedsiębiorców, jak również podmioty dokonujące transakcji z podmiotami zagranicznymi lub powiązanymi.
Zmiany w korzystaniu z samochodów osobowych
Poważne zmiany czekają przedsiębiorców korzystających w działalności z samochodów osobowych używanych zarówno do celów prywatnych, jak i służbowych. Zmiany mają na celu zrównanie sytuacji podatników posługujących się samochodami stanowiącymi własność ich majątku z samochodami eksploatowanymi na podstawie umowy leasingu, najmu czy dzierżawy.
Krokiem w dobrą stronę jest na pewno zwiększenie limitu amortyzacji w przypadku nabycia przez podatników pojazdów osobowych. W roku 2019 wzrośnie on z 20 000 euro do kwoty 150 000 zł dla pojazdów spalinowych i aż do 225 000 zł dla samochodów elektrycznych. Podatnicy kupujący samochody osobowe na własność będą zatem uprawnieni do rozpoznania większej części zakupu w kosztach uzyskania przychodów.
Negatywne konsekwencje czekają jednak na przedsiębiorców, którzy zdecydują się wykorzystywać w działalności samochód osobowy w ramach leasingu, najmu lub dzierżawy. W stosunku do umów zawartych po 1 stycznia 2019 r. (liczy się data podpisania umowy, a nie wydania samochodu), przedsiębiorcy będą mogli zaliczyć do kosztów podatkowych opłaty leasingowe (czynsz dzierżawny), wyłącznie w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł (225 000 zł w przypadku samochodów elektrycznych) pozostaje w stosunku do wartości rynkowej samochodu. Co istotne – do kalkulacji wartości rynkowej przyjmuje się zarówno wartość netto samochodu osobowego, jak i kwotę podatku VAT, której podatnik na podstawie Ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie może odliczyć.
Co więcej, od roku 2019 przedsiębiorcy będą mogli zaliczyć w koszty wyłącznie 75% ponoszonych wydatków eksploatacyjnych związanych z tymi pojazdami (takich jak paliwo, naprawy, etc.).
Niższa stawka podatku CIT
Obniżeniu z 15% do 9% ulegnie stawka podatku dochodowego od osób prawnych dla dochodów osiągniętych przez podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego.
Nowe zasady rozliczania podatku u źródła
Od tego roku zmianie uległy również zasady pobierania przez polskich rezydentów podatku u źródła z tytułu wypłacanych dywidend (na rzecz wszystkich podmiotów) lub należności licencyjnych (na rzecz podmiotów zagranicznych). Zmiany obejmują więc również należności za korzystanie ze znaków towarowych lub praw autorskich, odsetki od otrzymanych pożyczek, know-how, usług doradczych, etc.
Dotychczas, jeżeli podatnik posiadał certyfikat rezydencji podmiotu na rzecz którego dokonywane były wypłaty i spełniał warunki wskazane w art. 21 ust. 1 i n. updop lub art. 22 ust. 4 i n. updop, to wypłata dywidendy lub należności licencyjnych była zwolniona z obowiązku pobrania podatku u źródła.
Od 1 stycznia 2019 r. stan ten utrzyma się wyłącznie w odniesieniu do wypłat nieprzekraczających w roku podatkowym na rzecz jednego podatnika kwoty 2 000 000 zł. Powyżej tego limitu polski płatnik wypłacający należności podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła będzie zobligowany do pobrania podatku u źródła od nadwyżki wypłaty ponad kwotę limitu.
Aby uniknąć poboru podatku, kierownik jednostki wypłacającego (nie będzie można załatwić tej sprawy przez pełnomocnika), będzie zobligowany do złożenia do organu podatkowego oświadczenie, w którym potwierdzi pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, że:
- posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
- po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.
Oświadczenie składa się za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należności, będzie ono ważne do momentu upływu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono to oświadczenie.
W polskim prawie podatkowym pojawiła się nowa instytucja związana z podatkiem u źródła, a mianowicie – Opinia o stosowaniu zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Opinia pozwoli na uniknięcie obowiązku poboru podatku u źródła przez okres jej ważności, jednak nie dłużej niż przez 36 miesięcy od dnia jej wydania. O opinię będzie można jednak wystąpić wyłącznie w odniesieniu do dywidend oraz należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop (tj. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, know-how). Opinia będzie podlegała opłacie w kwocie 2 000 zł.
Jeżeli płatnik nie złoży oświadczenia i nie będzie mógł skorzystać z opinii o stosowaniu zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego – pobór podatku u źródła będzie obligatoryjny. Ekonomiczny ciężar podatku poniesie albo beneficjent płatności (który otrzyma należność pomniejszoną o zryczałtowany podatek), albo polski płatnik (który wypłaci beneficjentowi całą należność, ponosząc ciężar podatku kosztem swojego majątku).
Podmiot, który poniesie ekonomiczny ciężar podatku będzie uprawniony do wystąpienia do organu podatkowego o zwrot kwoty pobranego podatku, po udowodnieniu zasadności, rzetelności i legalności wypłaty. Decyzja o zwrocie będzie jednak podejmowana w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku (a w skrajnych wypadkach nawet później), więc kwestia ta może wpłynąć istotnie na płynność finansową podatników.
Kolejna rewolucja w cenach transferowych
Rok 2019 to również czas kolejnych, znacznych zmian w zakresie cen transferowych. Nowe regulacje będą związane z ponowną koniecznością zweryfikowania przez podatników swoich dokumentacji i polityki cen transferowych.
Pierwsza zmiana związana będzie z progami, powyżej których podatnicy będą zobowiązani sporządzać dokumentacje cen transferowych. Polski ustawodawca postanowił po dwóch latach odejść od limitów podmiotowych (uzależnionych od łącznych obrotów podatnika) i wrócić do limitów transakcyjnych, odnoszących się do wartości poszczególnych jednolitych transakcji w ciągu roku podatkowego. Poczynając od transakcji zawartych lub wykonanych po 1 stycznia 2019 r. dokumentacja cen transferowych będzie sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, których wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:
- 10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej lub finansowej;
- 2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji (w szczególności usługowej).
- Zmieni się również zawartość dokumentacji. Choć aktualny pozostanie podział dokumentacji na local file i master file, to dokumentacja na poziomie lokalnym będzie musiała obligatoryjnie zawierać analizę porównawczą (dotychczas do jej sporządzania zobowiązane były wyłącznie podmioty, których przychody lub koszty w roku podatkowym przekroczyły równowartość 10 000 000 euro).
Co ważne, od 2019 roku regulacje dotyczące cen transferowych będą obciążały głównie członków międzynarodowych grup kapitałowych. Dokumentacje nie będą bowiem musiały być sporządzane w odniesieniu do transakcji zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:
- nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego;
- nie korzysta ze zwolnienia związanego z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej;
- nie poniósł straty podatkowej.
Oznacza to, że spora część transakcji zawieranych pomiędzy polskimi podmiotami powiązanymi będzie zwolniona z obowiązku udokumentowania.
Nową instytucją w zakresie cen transferowych będzie korekta cen transferowych. Począwszy od 2019 roku podatnik będzie mógł dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełni szereg warunków, takich jak nastąpienie istotnej zmiany okoliczności mających wpływ na ustalone warunki transakcyjne.
Dokumentacje cen transferowych będą sporządzane do końca dziewiątego miesiąca roku podatkowego następującego po roku podatkowym, którego dotyczą transakcje (dla podatników, których rok podatkowy jest zbieżny z kalendarzowym pozostanie to 30 września).
W stosunku do usług o niskiej wartości dodatnej wprowadzone zostaną progi bezpieczeństwa, poniżej lub powyżej których organy podatkowe nie będą mogły szacować dochodów podatnika z tytułu takich transakcji. W przypadku transakcji kontrolowanych stanowiących usługi o niskiej wartości dodanej organ podatkowy odstąpi od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości narzutu na kosztach tych usług, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1. na kosztach tych usług został ustalony przy wykorzystaniu metody koszt plus lub metody marży transakcyjnej netto i wynosi:
- nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług,
- nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług;
2. usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową; usługobiorca posiada kalkulację obejmującą następujące informacje:
- rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji,
- sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług.
Kolejna ulga dla prowadzących działalność badawczo-rozwojową
Polski ustawodawca podatkowy kładzie silny nacisk na promowanie działalności badawczo-rozwojowej. W roku 2019 do polskiego prawa podatkowego wejdzie kolejna ulga w tym zakresie, a jednocześnie utrzymana zostanie dotychczasowa ulga badawczo-rozwojowa – tzw. IP BOX. Oznacza to, że podatnicy inwestujący w działalność B+R będą mogli skorzystać łącznie z kilku preferencji.
Zgodnie z nowymi przepisami przedsiębiorcy, którzy osiągają dochody z prawa własności intelektualnej (patentów, praw ochronnych na wzory użytkowe czy przemysłowe, ale również – praw autorskich do programu komputerowego), będą mogli zastosować do tych dochodów obniżoną stawkę podatku wynoszącą zaledwie 5%.
Co istotne, powyższe prawa muszą być wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R.
Masz pytania dotyczące rachunkowości lub prawa podatkowego?
Potrzebujesz pomocy prawnej?
Wypełnij formularz kontaktowy
i skontaktuj się z nami